Er(r)oak

Er(r)oak

2020 > 2023


| Ver

Hirisilduak

Hirisilduak

2018 > 2020

Ezkutatu beharreko maitasun eta gorputzak loriatzetik (Arrak eta Garrak, 2011) Mundu Librea deitzen zaionaren kontraerranak agerian uztera abian jarri zen Isilduak seriearekin (2012tik). Zer da ba Mundu Librea gerra oinarri duen ekonomia duena bada, edota herritarren oinarrizko eskubideak urratzen dituena (euskaraz bizitzen ahalko dugu noizbait Euskararen Herrian?)? Horrela giza kondizioa ikusezinezko lokarriekin lotutako gorpu(tz)ekin irudikatu digu.

Baina hemen ikusiko dituzun isilduek esperantza zerbait ekartzen digute. Margotzeko era eraldatuz, isurketari leku gutxiago eman, eta bide batez kolorea itzuli zaigu indarrez. Mugimendua ageri da, isilduak, batzuk, lotuak izan arren, askatu nahi dutelako, bizirik baitira, bizi nahi dutelako.

Askatasunaren gai generikoa bezain unibertsala lantzeko gorputza hartu du ikur iF-ek. Eta orain, Isilduei lekukoa hartu dio Hirisilduak serieak. Hirisilduek gaia alor zehatzago batean kokatzen dira: lurralde antolaketa, hirigintzan. Mundu bat. Ez. Bi mundu zabaltzen zaizkigu begi aitzinean. Biak kontrajarriak oso. Herri bilduak (etxe itsatsiak, zerbitzu hurbilak, harreman sozialak, lekuko ekonomia ahalbideratzen dituztena) alde batetik eta etxetxo barreiatuak (indibidualismoaren gorazarrea, lo guneak eta bide itsuak, itxura eta jabetza pribatua, elitismoa, debekuak, ingurumenaren antzutze orokorra) bestetik. Bigarrena zaigu orokorki eta indarrez inposatzen, lehena garai berrietarako desegokia balitz bezala. Lotura sozialak bakartzearen loturekin, kateekin, ordezkatuak dira. Etxe bakoitza presondegitxoa bilakatzen da bertan bizi denarentzat bezala kanpotik pasatzen denarentzat ere. Balizko askatasunean beti preso…

| Ver

Isilduak

Isilduak

2012 > 2019

Con Isilduak (Los bajo silencio), se inicia una nueva técnica de acrílico bajo madera, isurketa, con que la libertad es artística e irónicamente forzada —hasta la controversia. En lugar del afán, la denuncia; en lugar del deseo, la discrepancia. No ha cambiado el estilo sino el mensaje: los cuerpos desmembrados, flacos, y a veces burlescos, tienen una justificación satírica en cuanto a lo que se olvida en su tortura, en cuanto a lo que se queda de su esclavitud. Frente a la violencia anónima, la serie pide una identificación, pero sólo encuentra lo absurdo: existencia atormentada en que la ternura es otra injuria. No queda más que la pintura gritando silenciosamente palabras amordazadas.

| Ver

Arrak%20eta%20Garrak

Arrak eta Garrak

2011

Machos y fantasmas. Serie con que el escándalo de la censura surge. Salvación solitaria, declaración de deseo al amante en la cárcel: las formas rebeldes se encarnan —varoniles, turgentes, incendiarias, prometeicos. Si Inkontzientearen adierazpenak lauda del manar del color que imagina su forma, Arrak eta Garrak elogia la carne que encanta su pigmento. Crítica militante, crítica deseosa se mezclan para dar a luz a un júbilo.

| Ver

Inkontzientearen%20adierazpenak

Inkontzientearen adierazpenak

2010

Expresiones del inconsciente - Serie de grandes acrílicos de estilo medio-figurativo biestable, pulsátil y abigarrado. Ya aparece aquí todo lo de su percepción del mundo: el colorido vivo y casi primitivo, el dibujo ilustrativo que conoce las formas extravagantes, el acorde de lo todo a pesar de la aparente desarmonía sublevada contra sí misma, imperativa y luminosa que uno podría experimentar. El tema político, poético, amoroso, cotidiano es discordante —no importa más que su aparición, sólo su distancia y ruptura tienen ambición.

| Ver